سرهاي شهدا

بريدن سر (چه از مرده و چه از کشته) نوعي مثله به حساب مي آيد و شرعا حرام است و در زمان رسول خدا «ص » و خلفاي بعدي هرگز با کشته هاي دشمن کافر چنين رفتاري نشد، تا چه رسد به پيکر شهداي اهل بيت، که سرها را از بدنها جدا کرده، شهر به شهر گرداندند. اولين سري که بريده و به جاي ديگر فرستاده شد، در عصر معاويه و سر شهيد بزرگوار، عمرو بن حمق خزاعي بود که از ياران با وفاي علي «ع » به حساب مي آمد. اين جنايت در عصر امويان در عاشورا تکرار شد.پيش از عاشورا نيز سر مسلم بن عقيل و هاني بن عروه را از بدن جدا کردند و به شام، نزد يزيد فرستادند.سرهاي تعداد زيادي از شهداي کربلا هم از بدن جدا شد و به کوفه نزد ابن زياد بردند. طبق برخي نقلها تعداد آنها 78 سر بود که ميان قبايل تقسيم کردند تا از اين طريق نزد ابن زياد و يزيد، مقرب شوندبه احتمال قوي، تصميم به بريدن سرها توسط سپاه عمر، با فرمان عبيد الله زياد بوده است، چون در نامه اش فرمان به کشتن و مثله کردن داده بود. مدفن برخي از اين سرها (حدود 16 سر) را در «باب الصغير» شام مي دانند، از جمله سر مطهر علي اکبر، حبيب بن مظاهر و حر بن يزيد را.

لب و دندان

پس از شهادت ابا عبدالله «ع»، سپاه کوفه قساوت و دشمني را به اوج رساندند و سر مطهر آن حضرت را از پيکر جدا کردند، سپس به دستور عمر سعد، پيکر آن امام را زير سم اسبها له کردند.اين سر مقدس، همراه سرهاي ديگر شهدا بر نيزه ها شد و در کوفه و شام و شهرهاي ديگر گرداندند تا ديگران را بترسانند.سر مطهر سيد الشهدا «ع» ماجراهاي مختلفي در حادثه کربلا دارد، اينکه سر آن حضرت را از پشت گردن مي برند، بر نيزه مي کنند، خولي سر را به خانه خويش برده در اتاقي يا تنوري پنهان مي کند، سر امام بر فراز ني در کوچه هاي کوفه قرآن تلاوت مي کند، نزد ابن زياد، بر طشت طلا نهاده مي شود، در راه شام در دير راهب سبب مسلمان شدن قنسرين مي شود، در کاخ يزيد، بر طشت نهاده نزد او مي آورند، يزيد با خيزران بر آن سر و لبها مي زند، در خرابه شام نزد رقيه دختر امام حسين برده مي شود و... هر کدام موضوعي است که دستمايه بسياري از مرثيه هاي سوزناک گشته و درباره اين وقايع، شعرها و نوحه هاي بسيار سروده اند.

ظبيان بن عثمان تميمي

وي از هواداران و فرماندهان تحت امر مختار بن ابوعبيد ثقفي بود. وي به استعداد 400 نفر نيرو، براي آزاد سازي محمد بن حنفيه از چنگ نيروهاي ابن زبير، از سوي مختار مأموريت يافت. نيروهاي ظبيان بن عثمان توانستند محمد بن حنفيه را از زندان آزاد کنند.

عمرو بن ضبيعه تميمي

از سوارکاران دلير کوفه، که از کوفه همراه سپاه عمر سعد بيرون آمد، ولي در کربلا به ياران حسن «ع» پيوست و در رکاب آن حضرت شهيد شد.نامش در زيارت ناحيه مقدسه هم آمده است.علت پيوستن او به امام آن بود که ديد سپاه کوفه نه شرايط امام را مي پذيرد و نه مي گذارد که وي از جايي که آمده، به همان جا باز گردد.

خالد محمد خالد

نويسنده ي معاصر سني مذهب است. خالد محمد خالد از جمله کساني که در زمينه ي عاشورا مسأله ي فداکاري و ميل و رغبت به آن از سوي امام حسين عليه السلام را مطرح کرده اند که انگيزه ي اصلي امام حسين عليه السلام در اقدام به قيام خونين کربلا را شرافت فداکاري مي داند. در ديدگاه خالد محمد خالد، امام حسين عليه السلام براي حفظ دين دست به فداکاري زد.

امروز شهادت امام رضا را به همی شما ها تسلیت مگم

مهلاً مهلاً

آهسته، آهسته، سخن حضرت زينب «ع» پشت سر امام حسين «ع» وقتي که روز عاشورا براي آخرين بار به ميدان رفت، گفت: مهلا مهلا يابن الزهرا.و مي خواست به وصيت مادرش درباره بوسيدن زير گلوي امام حسين «ع » عمل کند.

علي اصغر

يکي از فرزندان امام حسين «ع » که شير خوار بود و از تشنگي، روز عاشورا بي تاب شده بود.امام، خطاب به دشمن فرمود: از ياران و فرزندانم، کسي جز اين کودک نمانده است.نمي بينيد که چگونه از تشنگي بي تاب است؟در «نفس المهموم » آمده است که فرمود: «ان لم ترحموني فارحموا هذا الطفل » در حال گفتگو بود که تيري از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علي اصغر را دريد.امام حسين «ع » خون گلوي او را گرفت وبه آسمان پاشيد. در کتابهاي مقتل، هم از «علي اصغر» ياد شده، هم از طفل رضيع (کودک شيرخوار) و در اينکه دو کودک بوده يا هر دو يکي است، اختلاف است.

واقصه

نام يکي از منازل مسير مکه به کوفه که تا کوفه سه روز راه بوده است.حسين بن علي «ع» در سفر کربلا از اين منزل هم عبور کرده است.به اين نام، جاهاي ديگري در راه مکه و در يمامه وجود دارد. در آنجا مناره اي بوده است از شاخ شکارهاي صحرايي و سمهاي آنها که که ملکشاه سلجوقي آن را ساخته بود.

كامل

غلام نافع بن هلال بن نافع الجملي المذحجي. از شهداي عاشوراي ابي عبدالله عليه السلام است. گفته شده که نام او کامل بوده و به همراه مولايش نافع پس از نبردي سخت با دشمن در رکاب سيدالشهدا به شهادت رسيد.